این مقاله به مطالعه و بررسی یک روش نوآورانه برای فرآوری کانی های مقاوم ماسه های ساحلی دریای عمان از طریق فروشویی قلیایی در اتوکلاو آسیای گلوله ای، که در آن خردایش و فروشویی کانی ها به طور هم زمان انجام می شود، می پردازد. این مطالعه با جداسازی انتخابی توریم و اورانیم از طریق فروشویی اتوکلاوی کیک هیدرو کسید حاصل، با محلول های آمونیم کربنات- بی کربنات ادامه می یابد. این روش بر مبنای این حقیقت استوار است که توریم و اورانیم با آمونیم کربنات کمپلکس های کربنات محلول تشکیل می دهند، در حالی که لانتانیدها، کربنات های مضاعف کم محلول پدید می آورند. فروشویی کامل (98.0%) کنسانتره کانی های سنگین و مقاوم حاصل از فرآوری فیزیکی ماسه های ساحلی دریای عمان در 150 و 175oC، ظرف مدت، به ترتیب، 2.5 و 2 ساعت حاصل شد که طی آن کیک هیدروکسید عناصر اورانیم، توریم و خاکی های نادر تولید گردید. عملیات فروشویی در اتو کلاو آسیای گلوله ای در نتیجه عمل خردایشی گلوله های فولادی، برداشت مداوم لایه هیدروکسید از سطوح ذرات تحت واکنش، و تماس مداوم سطح کانی با محلول قلیایی تسریع و تشدید گردید. مطالعه فروشویی کربناته انتخابی تحت فشار کیک هیدروکسید با محلول های کربنات – بی کربنات در اتو کلاو نشان داد که بازیابی کامل توریم (97.5%) همراه با ابزیابی اورانیم (90.8%) و جداسازی آن ها از لانتانیدها در دمای 70 تا 80oC و در مدت 1 تا 2 ساعت به انجام رسید. میزان استخراج لانتانیدها به درون محلول کربنات ناچیز بوده و به طور متوسط از 4.6% فراتر نرفت.

در کار تحقیقاتی حاضر، از روش ترسیب قلیایی برای جداسازی و تخلیص اولیه ی اورانیم موجود در محلول حاصل از انحلال ته ماند C36 استخرهای تبخیری کارخانه فراوری اورانیم استفاده شده است. در این روش اثر پارامترهای مختلفی چون pH، دما، سرعت هم زدن، بذرریزی، زمان پیرسازی بر راندمان ترسیب اورانیم به صورت سدیم دی اورانات و میزان ناخالصی های چون سدیم و فلوئورید در آن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهند که با افزایش pH محلول تا 14، راندمان جداسازی تا 1/98 درصد افزایش می یابد. با این وجود، مقدار pH با استفاده از روش بذرریزی تا 12 کاهش داده شده و راندمان جداسازی به 99 درصد افزایش می یابد. هم چنین نتایج نشان می دهند که افزایش زمان پیرسازی و سرعت هم زدن باعث افزایش راندمان جداسازی و کاهش میزان ناخالصی های سدیم و فلوئورید در رسوب می شود، در حالی که افزایش دما منجر به افزایش راندمان جداسازی و ناخالصی ها می گردد. در مجموع، با اعمال فرایند بذرریزی، تنظیم pH تا محدوده ی 12، زمان پیرسازی 12 ساعت، دمای C˚ 50 و سرعت هم زدن 250 دور در دقیقه بهترین شرایط برای جداسازی اولیه ی اورانیم به صورت سدیم دی اورانات با راندمان بالای 99 درصد و با حداقل مقدار ناخالصی های در آن به دست آمد.

فرایند ذوب قلیایی با سدیم هیدروکسید یکی از متداول ترین روش ها جهت استحصال زیرکونیم از کانی زیرکن می-باشد. در فرایند ذوب قلیایی زیرکن، مرحله فروشویی اسیدی تأثیر بسیار زیادی بر روی میزان بازیابی و خلوص محصول زیرکونیم تولید شده دارد. در این پژوهش روش خاکستری-تاگوچی جهت تعیین شرایط بهینه مرحله فروشویی اسیدی به کار گرفته شد. در این روش پارامترهای نوع اسید، غلظت اسید، دمای فرایند و نسبت جرمی مایع به جامد به عنوان پارامترهای کنترلی برای بررسی میزان بازیابی زیرکونیم و نسبت سیلیس به زیرکونیم (R=Si/Zr) انتخاب شد. بررسی های انجام شده نشان داد شرایط بهینه برای فروشویی اسیدی، استفاده از سولفوریک اسید 4 مولار با نسبت مایع به جامد 20 و دمای ˚ C 60 می باشد. در شرایط بهینه، میزان بازیابی زیرکونیم 73/92 درصد، مقدار R برابر با 0018/0 و مقدار سیلیس موجود در محلول فروشویی اسیدی ppm 94/30 به دست آمد. یافته های این پژوهش روشی آسان، کم هزینه و مناسب را در مقایسه با روش کربوکلریناسیون برای استحصال زیرکونیم از کانی زیرکن ارایه می دهد.

به منظور فروشویی قلیایی اورانیم از پسماند جامد، از محلول حاوی کربنات استفاده می ­شود. زمان، دما و سرعت هم­ زدن (پارامترهای مستقل) و غلظت کل کربنات، نسبت کربنات به بی­کربنات و نسبت حجم شوینده مایع به وزن پسماند جامد (L/S) (پارامترهای وابسته) از جمله پارامترهای مؤثر در فرایند فروشویی هستند. بهینه ­سازی پارامترهای مستقل به شیوه یک متغیر در زمان (OVAT) انجام گرفت و پارامترهای وابسته نیز با کمک نرم ­افزار MINITAB و با استفاده از روش طراحی آزمایش مختلط مرکزی در وجه (FCCD) به صورت هم­ زمان بررسی شدند. پودر پسماند جامد توسط EDAX، SEM و XRD آنالیز گردید و آنالیز عنصری نمونه­ ها نیز پس از انحلال کامل توسط ICP-OES صورت پذیرفت. مدت زمان 5/0 ساعت، سرعت چرخش هم زن 150 دور بر دقیقه، دمای اتاق، غلظت ­های 09/0، 01/0 و 1/0 مولار (به ترتیب) برای کربنات و بی­کربنات سدیم و کل کربنات، همراه با نسبت ­های 9/1 و 20 (به ترتیب) برای نسبت کربنات سدیم به بی کربنات سدیم و L/S شرایط بهینه بودند. تکرارپذیری فروشویی پسماند جامد با انجام 4 آزمایش بررسی و مقادیر 2±2/94 و 6/1±15/4 به ترتیب برای متوسط درصد لیچ و جامد باقی مانده به­ دست آمدند. متوسط عیار اورانیم نیز 02/0±09/2 بود.

در این پژوهش استخراج وانادیم از کان سنگ منیتیتی آنومالی 2 ساغند یزد، امکان سنجی شد. برای انجام این مهم از فرایندهای تشویه ی قلیایی و فروشویی اسیدی استفاده شد. ابتدا کان سنگ تا ابعاد زیر 100 میکرون خرد و ساییده شد. فرایند تشویه با مخلوط کردن نمونه با مقدار معینی از نمک سدیم کربنات، در داخل کوره در درجه حرارت و زمان معین انجام شد. فروشویی نمونه ی تشویه شده، با سولفوریک اسید با غلظت مشخص و در درجه حرارت، نسبت مایع به جامد، و زمان مشخص به انجام رسید. تأثیر پارامتر های مهم تشویه و فروشویی بر بازده ی استخراج وانادیم از کان سنگ مورد بررسی در این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به نتایج آزمایش ها، مقادیر بهینه ی درجه حرارت، نمک مصرفی و زمان فرایند تشویه به ترتیب: 1000 درجه ی سلسیوس، 40 درصد وزنی و 2 ساعت هستند. هم چنین مقادیر غلظت سولفوریک اسید، درجه حرارت، نسبت مایع به جامد و زمان فرایند فروشویی بهینه شدند. بیشینه بازده ی استخراج وانادیم در شرایط بهینه ی فروشویی: غلظت سولفوریک اسید 4 مول بر لیتر، درجه حرارت 85 درجه ی سلسیوس، نسبت مایع به جامد برابر با 10 میلی لیتر بر گرم و زمان 5 ساعت برابر با %87. 8 به دست آمد.

سابقه و هدف: به دلیل استفاده بی رویه از سموم شیمیایی و تاثیرات منفی آنها بر محیط زیست، امروزه روش های دیگری مانند استفاده از باکتری های اپی فیت و اندوفیت برای کنترل عوامل بیماری زا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که گیاه یونجه مهم ترین گیاه علوفه ای در ایران و بسیاری از نقاط جهان می باشد، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان بازدارندگی برخی از باکتری های اپی فیت یونجه بر عامل پژمردگی یونجه در شرایط برون تن انجام شد.مواد و روش ها: نمونه های برگ سالم یونجه پیش از گلدهی از مناطق مختلف استان همدان جمع آوری گردیدند. پس از جداسازی باکتری های اپی فیت از مزارع یونجه، تاثیر آنتاگونیستی جدایه ها با اندازه گیری قطر هاله عدم رشد علیه باکتری عامل پژمردگی یونجه بررسی شد. برای پی بردن به الگوی باند های پروتئینی و تنوع سویه ها، استخراج پروتئین از نمونه ها صورت گرفت. به منظور شناسایی جدایه ها از آزمون های بیوشیمیایی و روش PCR استفاده گردید.یافته ها: در مجموع 30 جدایه باکتریایی اپی فیت از اندام های هوایی گیاه یونجه جداسازی گردید. بر اساس آزمون های بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی مشخص گردید که این باکتری ها متعلق به جنس های باسیلوس، سودوموناس و زانتوموناس هستند. بیش ترین درصد بازدارندگی در مقابل پاتوژن مربوط به جدایه شماره 16 و کمترین میزان مربوط به جدایه های 13 و 6 بود. به کمک روش مولکولی و دندروگرام حاصل، جدایه شماره 16 بیش ترین نزدیکی را به سودوموناس مونتی لئی داشت.نتیجه گیری: باکتری های اپی فیت جداسازی شده در این مطالعه قدرت بازدارندگی مناسبی علیه عامل پژمردگی یونجه در شرایط آزمایشگاهی داشتند. این یافته می تواند نوید بخش کنترل زیستی این بیماری باشد. با این وجود مطالعات بیشتر برای اثبات کارایی این جدایه ها با هدف کاربرد آن ها در شرایط مزرعه مورد نیاز می باشد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.